Heb jij je ooit afgevraagd waarom Friesland twee keer zoveel toeristen trekt als Groningen?
De eerste gedachte is waarschijnlijk watersport. Als je in de zomer op het Sneekermeer bent, zie je overal boten. Niet alleen daar, maar in de hele provincie bruist het van de watersporters. Elk dorp en elke stad profiteert mee: terrassen en restaurants zitten vol, en de lokale middenstand floreert.
Maar waarom lukt dit Groningen niet? Hoeveel meren heeft Groningen eigenlijk? Als je de cijfers bekijkt, zie je dat Groningen – naast Friesland – de meeste watersportpotentie van Nederland heeft. Toch doen we er veel te weinig mee.
Wat gaat er mis?
Het probleem ligt grotendeels bij de infrastructuur. De verbindingen tussen de meren zijn omslachtig: varen duurt te lang, en er zijn te veel lage bruggen en sluizen. De bediening daarvan laat te wensen over. Het zelfbedieningsconcept is in theorie goed, maar in de praktijk betekent het dat een schipper steeds van boord moet om een brug of sluis te openen. Dit zijn kleine frustraties die ervoor zorgen dat watersporters Groningen links laten liggen.
Een goed voorbeeld is het verschil tussen Friesland en Groningen. In Friesland kun je in minder dan een uur van het Sneekermeer naar de Fluessen varen. In Groningen duurt het – als je geluk hebt met de bedieningstijden – een halve dag om van het Zuidlaardermeer naar het Paterswoldsemeer te komen. Dat moet anders.
Groningen als tweede watersportprovincie van Nederland
De ambitie moet zijn dat Groningen, samen met Friesland, dé watersportregio van Nederland wordt. Wat is daarvoor nodig?
1. Betere verbindingen tussen de meren – Minder sluizen en obstakels, of snellere bedieningstijden.
2. Moderne brug- en sluisbediening – Meer zelfbediening op afstand of automatische bediening.
3. Sterkere marketing en branding – Friesland promoot zichzelf als watersportprovincie, Groningen zou hetzelfde moeten doen.
4. Investeren in watersportvoorzieningen – Meer havens, ligplaatsen en watersportcentra.
5. Evenementen organiseren – Friesland heeft Sneekweek en Skûtsjesilen; Groningen kan ook grootschalige watersportevenementen opzetten.
6. Samenwerking met ondernemers – Horeca, recreatie en watersportverhuur kunnen beter inspelen op toerisme.
Groningen heeft de mogelijkheden, maar benut ze nog niet. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
De coöperatie Sterke Musea Groningen steunt musea bij innovatie en groei en laat de 128 musea samenwerken. Nijbegun moet zorgen voor versterking van de basis. Bezoek musea kan van 1 naar 2 miljoen.
Wij willen elke twee jaar gezamenlijk een internationale kunst/architectuur expo organiseren. Het landschap leent zich er geweldig voor, het zal een enorme toeristische boost geven en de trots van de Groningers vergroten. De biënnale moet niet over de Groningers heen worden gestort maar met hen op poten gezet. Verwacht bezoek 200.000. Goed voorbeeld. Nordart Büdelsdorf DE.
Musea gratis toegankelijk voor ouders/verzorgers met kinderen en jongeren tot 26 jaar. Die drempelverlaging stelt alle gezinnen in staat meer op pad te gaan en van alles te leren. In Frankrijk zijn de resultaten positief.
Ontwikkeling van EPIQ. Duurzaam Doe museum over winning aardgas, duurzaamheid en energie. Voorbeeld NEMO Adam.
Aanstellen van (parttime) directeuren bij de musea zodat ze makkelijker tot bloei komen. Dit betalen gedurende 10 jaar zodat het ondernemerschap wordt ontwikkeld en de musea vervolgens hun eigen directeur uit eigen middelen kunnen betalen.
De last om monumentale museumgebouwen in stand te houden weg te nemen bij de musea, zodat de tijd en energie kan worden besteed aan het maken van inhoudelijke aansprekende presentaties die publiek trekken.
Musea kampen met gebrek aan depotruimte. Maak een gezamenlijk publiek toegankelijk depot.
Attractie wonen voor de jaartelling. Een wierde maken waarop gezinnen een vakantie door kunnen brengen als was het 700 jaar voor christus.
Vergroten budget Marketing Groningen en musea.
STEL; We realiseren de doelen; Meer economische bedrijvigheid, meer onderwijs en meer vrijetijdseconomie. Dat betekent (veel) meer vervoersbewegingen van bewoners, bedrijven en bezoekers, ook in avonduren, weekeinden en tijden dat het OV (nu) niet voorziet. Omdat investeren in infrastructuur en OV niet in Nije Begun zit, is het effect dat de auto-afhankelijkheid nog verder groeit en de bestaande wegen voller of verstopt raken. Een ongewenst effect van het beoogde succes…
Wij zien een alternatief, dat innovatief, duurzaam en kostenefficiënt is. Een oplossing die past bij zowel de economische als de sociale agenda. Náást het huidige Openbaar Vervoer (grote groepen, grote bussen, betaalde chauffeurs), kan een mobiliteitscoöperatie met een vloot aan mini-bussen en personenauto’s zichzelf bedruipen. Waarbij er tussen woon-werk locaties wordt gependeld. Waarbij bewoners ook zelf chauffeur zijn en buurtbewoners meenemen. Waarbij werkgevers kilometerbundels inkopen voor hun medewerkers. Waarbij overheden inclusiviteit bevorderen door goedkope kilometers voor minima. En waarbij de voertuigen in weekeindes en vakanties ter beschikking staan voor recreatie, sportverenigingen, vakantieparken en de toeristen vervoeren langs groene ontdekkingsroutes.
We weten uit kennissessies met RUG, Hanze, vervoerspartijen en overheden dat er beginnend draagvlak is om in deze regio samen te werken aan een transitie in mobiliteit. Nije Begun kan rond mobiliteit een blijvende en betaalbare innovatie opstarten die zowel de wegen als de portemonnee van bewoners en bedrijven ontlast. En wonen en leven in de dorpen aantrekkelijk maakt. Leefbaarheid en Bereikbaarheid; beide bediend.
Han-Paul van Westing, noordelijk ondernemer en pionier in deelmobiliteit.
Mede namens Geert Kloppenburg, europees expert en visionair rond Publiek Vervoer 2.0.
Wat kan de economische agenda doen om in de energietransitie te zorgen dat Groningen een voorbeeldregio kan zijn. Iets voor de muziek uitlopen is ingewikkeld en soms ook kostbaar, maar je kan met ambitie wel meer (jonge) mensen aan je binden als er uitzicht is op interessant en relevant werk in energietransitie en duurzaamheid - grote thema's van de hogere generaties. De uitdaging is wel van hoe ga je van een dergelijke intentie nu werk maken? Ik vind tot nu toe dat de rapporten vol staan met 'gezwollen' taal, maar weinig concreets oplevert terwijl men hier alweer een aardig tijdje mee bezig is. Hoe kan het concreter en daardoor ook hoopvoller worden?
Het burgerinitiatief EPIQ heeft de ambitie het interactieve doe museum te worden. Met een verhaal over energie in verleden, heden en toekomst, met de Groningse gaswinning en aardbevingen als uitgangspunt. Voor het hele gezin. Een publiekstrekker van formaat als vliegwiel voor de Vrijetijdseconomie. Ook voor de sociale agenda ivm de verlengde schooldag.
De scheepsbouw is diep geworteld in onze regio en vormt al generaties lang een pijler onder de maakindustrie. De sector biedt hoogwaardige werkgelegenheid, opleidingsmogelijkheden en draagt bij aan innovatie en verduurzaming.
Tegelijkertijd is de sector kwetsbaar. Veel werven zijn afhankelijk geworden van buitenlandse onderaannemers en externe engineering, waardoor kennis en werkgelegenheid uit de regio verdwijnen. Subsidie of ondersteuning is alleen effectief als deze gericht is op het versterken van de interne basis van de bedrijven: eigen kennis, eigen mensen en toekomstbestendig vakmanschap.
Daarom bepleit ik een gerichte aanpak binnen Nij Begun:
Geen brede studies, maar een kleine adviesgroep die scherpe keuzes maakt;
Maximaal 5–7 investeringslijnen met aantoonbare impact op regionale kracht;
Voorwaarden voor ondersteuning, gericht op interne kennis, lokale banen en duurzaamheid;
Geen middelen naar tijdelijke netwerken of externe bureaus, maar naar structurele versterking.
De scheepsbouw is geen sector van het verleden, maar een kans voor de toekomst – mits we investeren in de juiste basis.
Ik heb me pas recent aangemeld als volger van Nij Begun.
Ik kan theoretisch de economische agenda wel volgen. Zelf werk ik in de gezondheidszorg, en kijk meer met sociale bril dan met economische bril.
Wat me opvalt gaat eerst over de vorm. Het is een lijvig document geworden, met veel bestuurstaal. Voor ‘Wilma uit Stadskanaal’ niet te begrijpen wat dit concreet zou kunnen betekenen. En misschien wordt er gedoeld op meer academische lezers, maar dan mis je een stuk van je doelgroep.
Hieraan verbonden is mijn volgende punt; Nij Begun is wel op Instagram aanwezig (bijvoorbeeld) maar er zijn geen berichten gepost. Als dat voor andere sociale kanalen ook geldt, dan mis je een andere doelgroep, namelijk de jeugd. Zeker in een tijd waarin leesvaardigheden achteruit gaan (trouwens nog mooi punt voor de sociale agenda!), moet je meer kennis overdragen in beelden. Doelgroep daarmee betrekken.
Mijn advies zou zijn om actief bij mbo/hbo/wo feedback op te halen en jeugd te betrekken. Mocht dit ergens al in de agenda staan maar ik niet tot zo ver gevorderd zijn met lezen-> goed idee!
Verder kan ik me wel vinden in de suggesties die hieronder al geplaatst zijn.
Ik zit met verbazing te lezen naar hoe jullie het geld voor gezondheid willen gaan inzetten. Het lijkt vooral te gaan naar kennisinstellingen/data verzameling/bedrijven die zich bezig houden met digitalisering/internationale positionering. Vervolgens hopen jullie dat we daarmee de gezondheid in de regio stimuleren. Hoe dan? Er zouden dan spin-offs ontstaan die gaan over preventie en leefstijl. Deze aanpak betekent top down, vanuit wetenschap en managers proberen gezondheid te creëren. Iets waarvan we inmiddels weten dat het niet werkt. Wat er nodig is, is lokale initiatieven stimuleren, waarvan practice-based is aangetoond dat ze werken, die bottum-up zijn ontstaan, aansluiten bij wat er in de samenleving leeft aan buurtinitiatieven en dat opschalen. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit het eerste werkende initiatief vanuit het integrale zorg akkoord, Mooi Maasvallei, en de doelstellingen van het Ministerie van VWS (regionale parels zoeken, die zorg en welzijn stimuleren, bijv Grollo, Wedde, voedselbos Weeldenis).
Er moet meer rechtstreeks geïnvesteerd worden in gezondheid, preventie en leefstijl, in het dagelijks leven van de mensen. En dat je dat vervolgens monitort en wetenschappelijk onderzoekt prima, maar dat is de volgorde en niet andersom. Het is tijd voor actie, er is nu een gezondheidscrisis (die overigens samenhangt met de klimaat en landbouwcrisis waarbij ik domeinoverstijgende investeringen/samenwerkingen mis in dit plan van Nij Begun).
Niet alles hier proberen te ontwikkelen in isolatie. Juiste nieuwe inzichten, mensen, bedrijven, van buiten omarmen. Ontwikkel open ecosystemen (niet alleen op papier, maar ook in de praktijk).
Ik mis een belangrijke rol van de landelijke overheid in deze agenda. Ik zie graag langdurige samenwerking met ministeries om de regio op het netvlies te houden en (een deel van) de kansen die landelijk opduikt in Groningen/Drenthe te laten floreren.
Als ik nadenk over de uitvoering van de Economische Agenda van Groningen, zou ik prioriteit geven aan het uitbreiden van fietspaden, wandelroutes en eco-recreatie. Dit versterkt niet alleen de duurzame infrastructuur, maar positioneert Groningen ook als vooruitstrevende, groene regio.
Ik vind het belangrijk dat we investeren in een samenhangend netwerk van fietspaden dat woon-werkverkeer faciliteert én recreatieve routes verbindt. Door bestaande routes te verbinden en missing links aan te pakken, creëren we een netwerk dat zowel inwoners als toeristen bedient.
Bij wandelroutes zou ik inzetten op thematische routes die het cultureel en natuurlijk erfgoed ontsluiten. Ik zou lokale ondernemers betrekken bij het ontwikkelen van rustpunten en kleinschalige horeca langs deze routes.
Voor de uitvoering zie ik kansen in publiek-private samenwerking, waarbij lokale ondernemers, natuurorganisaties en de overheid samen optrekken. Ik zou zorgen voor een heldere communicatie over de meerwaarde: gezondheid, minder CO2-uitstoot en economische impuls voor lokale ondernemers.
De opvallende structuren in het landschap zouden als landmark kunnen fungeren - denk aan uitkijktorens van duurzame materialen of kunstwerken die tevens dienen als rustpunt. Deze creëren identiteit en vormen bestemmingen op zich.
Ik zou werken met pilotprojecten die zichtbaar resultaat opleveren, zodat er draagvlak ontstaat voor verdere uitbreiding. Door meetbare doelen te stellen rond bezoekersaantallen en economische impact, maken we de voortgang inzichtelijk zonder de duurzaamheidsprincipes uit het oog te verliezen.
Heb jij je ooit afgevraagd waarom Friesland twee keer zoveel toeristen trekt als Groningen?
De eerste gedachte is waarschijnlijk watersport. Als je in de zomer op het Sneekermeer bent, zie je overal boten. Niet alleen daar, maar in de hele provincie bruist het van de watersporters. Elk dorp en elke stad profiteert mee: terrassen en restaurants zitten vol, en de lokale middenstand floreert.
Maar waarom lukt dit Groningen niet? Hoeveel meren heeft Groningen eigenlijk? Als je de cijfers bekijkt, zie je dat Groningen – naast Friesland – de meeste watersportpotentie van Nederland heeft. Toch doen we er veel te weinig mee.
Wat gaat er mis?
Het probleem ligt grotendeels bij de infrastructuur. De verbindingen tussen de meren zijn omslachtig: varen duurt te lang, en er zijn te veel lage bruggen en sluizen. De bediening daarvan laat te wensen over. Het zelfbedieningsconcept is in theorie goed, maar in de praktijk betekent het dat een schipper steeds van boord moet om een brug of sluis te openen. Dit zijn kleine frustraties die ervoor zorgen dat watersporters Groningen links laten liggen.
Een goed voorbeeld is het verschil tussen Friesland en Groningen. In Friesland kun je in minder dan een uur van het Sneekermeer naar de Fluessen varen. In Groningen duurt het – als je geluk hebt met de bedieningstijden – een halve dag om van het Zuidlaardermeer naar het Paterswoldsemeer te komen. Dat moet anders.
Groningen als tweede watersportprovincie van Nederland
De ambitie moet zijn dat Groningen, samen met Friesland, dé watersportregio van Nederland wordt. Wat is daarvoor nodig?
1. Betere verbindingen tussen de meren – Minder sluizen en obstakels, of snellere bedieningstijden.
2. Moderne brug- en sluisbediening – Meer zelfbediening op afstand of automatische bediening.
3. Sterkere marketing en branding – Friesland promoot zichzelf als watersportprovincie, Groningen zou hetzelfde moeten doen.
4. Investeren in watersportvoorzieningen – Meer havens, ligplaatsen en watersportcentra.
5. Evenementen organiseren – Friesland heeft Sneekweek en Skûtsjesilen; Groningen kan ook grootschalige watersportevenementen opzetten.
6. Samenwerking met ondernemers – Horeca, recreatie en watersportverhuur kunnen beter inspelen op toerisme.
Groningen heeft de mogelijkheden, maar benut ze nog niet. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
De coöperatie Sterke Musea Groningen steunt musea bij innovatie en groei en laat de 128 musea samenwerken. Nijbegun moet zorgen voor versterking van de basis. Bezoek musea kan van 1 naar 2 miljoen.
Wij willen elke twee jaar gezamenlijk een internationale kunst/architectuur expo organiseren. Het landschap leent zich er geweldig voor, het zal een enorme toeristische boost geven en de trots van de Groningers vergroten. De biënnale moet niet over de Groningers heen worden gestort maar met hen op poten gezet. Verwacht bezoek 200.000. Goed voorbeeld. Nordart Büdelsdorf DE.
Musea gratis toegankelijk voor ouders/verzorgers met kinderen en jongeren tot 26 jaar. Die drempelverlaging stelt alle gezinnen in staat meer op pad te gaan en van alles te leren. In Frankrijk zijn de resultaten positief.
Ontwikkeling van EPIQ. Duurzaam Doe museum over winning aardgas, duurzaamheid en energie. Voorbeeld NEMO Adam.
Aanstellen van (parttime) directeuren bij de musea zodat ze makkelijker tot bloei komen. Dit betalen gedurende 10 jaar zodat het ondernemerschap wordt ontwikkeld en de musea vervolgens hun eigen directeur uit eigen middelen kunnen betalen.
De last om monumentale museumgebouwen in stand te houden weg te nemen bij de musea, zodat de tijd en energie kan worden besteed aan het maken van inhoudelijke aansprekende presentaties die publiek trekken.
Musea kampen met gebrek aan depotruimte. Maak een gezamenlijk publiek toegankelijk depot.
Attractie wonen voor de jaartelling. Een wierde maken waarop gezinnen een vakantie door kunnen brengen als was het 700 jaar voor christus.
Vergroten budget Marketing Groningen en musea.
STEL; We realiseren de doelen; Meer economische bedrijvigheid, meer onderwijs en meer vrijetijdseconomie. Dat betekent (veel) meer vervoersbewegingen van bewoners, bedrijven en bezoekers, ook in avonduren, weekeinden en tijden dat het OV (nu) niet voorziet. Omdat investeren in infrastructuur en OV niet in Nije Begun zit, is het effect dat de auto-afhankelijkheid nog verder groeit en de bestaande wegen voller of verstopt raken. Een ongewenst effect van het beoogde succes…
Wij zien een alternatief, dat innovatief, duurzaam en kostenefficiënt is. Een oplossing die past bij zowel de economische als de sociale agenda. Náást het huidige Openbaar Vervoer (grote groepen, grote bussen, betaalde chauffeurs), kan een mobiliteitscoöperatie met een vloot aan mini-bussen en personenauto’s zichzelf bedruipen. Waarbij er tussen woon-werk locaties wordt gependeld. Waarbij bewoners ook zelf chauffeur zijn en buurtbewoners meenemen. Waarbij werkgevers kilometerbundels inkopen voor hun medewerkers. Waarbij overheden inclusiviteit bevorderen door goedkope kilometers voor minima. En waarbij de voertuigen in weekeindes en vakanties ter beschikking staan voor recreatie, sportverenigingen, vakantieparken en de toeristen vervoeren langs groene ontdekkingsroutes.
We weten uit kennissessies met RUG, Hanze, vervoerspartijen en overheden dat er beginnend draagvlak is om in deze regio samen te werken aan een transitie in mobiliteit. Nije Begun kan rond mobiliteit een blijvende en betaalbare innovatie opstarten die zowel de wegen als de portemonnee van bewoners en bedrijven ontlast. En wonen en leven in de dorpen aantrekkelijk maakt. Leefbaarheid en Bereikbaarheid; beide bediend.
Han-Paul van Westing, noordelijk ondernemer en pionier in deelmobiliteit.
Mede namens Geert Kloppenburg, europees expert en visionair rond Publiek Vervoer 2.0.
Wat kan de economische agenda doen om in de energietransitie te zorgen dat Groningen een voorbeeldregio kan zijn. Iets voor de muziek uitlopen is ingewikkeld en soms ook kostbaar, maar je kan met ambitie wel meer (jonge) mensen aan je binden als er uitzicht is op interessant en relevant werk in energietransitie en duurzaamheid - grote thema's van de hogere generaties. De uitdaging is wel van hoe ga je van een dergelijke intentie nu werk maken? Ik vind tot nu toe dat de rapporten vol staan met 'gezwollen' taal, maar weinig concreets oplevert terwijl men hier alweer een aardig tijdje mee bezig is. Hoe kan het concreter en daardoor ook hoopvoller worden?
Het burgerinitiatief EPIQ heeft de ambitie het interactieve doe museum te worden. Met een verhaal over energie in verleden, heden en toekomst, met de Groningse gaswinning en aardbevingen als uitgangspunt. Voor het hele gezin. Een publiekstrekker van formaat als vliegwiel voor de Vrijetijdseconomie. Ook voor de sociale agenda ivm de verlengde schooldag.
De scheepsbouw is diep geworteld in onze regio en vormt al generaties lang een pijler onder de maakindustrie. De sector biedt hoogwaardige werkgelegenheid, opleidingsmogelijkheden en draagt bij aan innovatie en verduurzaming.
Tegelijkertijd is de sector kwetsbaar. Veel werven zijn afhankelijk geworden van buitenlandse onderaannemers en externe engineering, waardoor kennis en werkgelegenheid uit de regio verdwijnen. Subsidie of ondersteuning is alleen effectief als deze gericht is op het versterken van de interne basis van de bedrijven: eigen kennis, eigen mensen en toekomstbestendig vakmanschap.
Daarom bepleit ik een gerichte aanpak binnen Nij Begun:
Geen brede studies, maar een kleine adviesgroep die scherpe keuzes maakt;
Maximaal 5–7 investeringslijnen met aantoonbare impact op regionale kracht;
Voorwaarden voor ondersteuning, gericht op interne kennis, lokale banen en duurzaamheid;
Geen middelen naar tijdelijke netwerken of externe bureaus, maar naar structurele versterking.
De scheepsbouw is geen sector van het verleden, maar een kans voor de toekomst – mits we investeren in de juiste basis.
Ik heb me pas recent aangemeld als volger van Nij Begun.
Ik kan theoretisch de economische agenda wel volgen. Zelf werk ik in de gezondheidszorg, en kijk meer met sociale bril dan met economische bril.
Wat me opvalt gaat eerst over de vorm. Het is een lijvig document geworden, met veel bestuurstaal. Voor ‘Wilma uit Stadskanaal’ niet te begrijpen wat dit concreet zou kunnen betekenen. En misschien wordt er gedoeld op meer academische lezers, maar dan mis je een stuk van je doelgroep.
Hieraan verbonden is mijn volgende punt; Nij Begun is wel op Instagram aanwezig (bijvoorbeeld) maar er zijn geen berichten gepost. Als dat voor andere sociale kanalen ook geldt, dan mis je een andere doelgroep, namelijk de jeugd. Zeker in een tijd waarin leesvaardigheden achteruit gaan (trouwens nog mooi punt voor de sociale agenda!), moet je meer kennis overdragen in beelden. Doelgroep daarmee betrekken.
Mijn advies zou zijn om actief bij mbo/hbo/wo feedback op te halen en jeugd te betrekken. Mocht dit ergens al in de agenda staan maar ik niet tot zo ver gevorderd zijn met lezen-> goed idee!
Verder kan ik me wel vinden in de suggesties die hieronder al geplaatst zijn.
Ik zit met verbazing te lezen naar hoe jullie het geld voor gezondheid willen gaan inzetten. Het lijkt vooral te gaan naar kennisinstellingen/data verzameling/bedrijven die zich bezig houden met digitalisering/internationale positionering. Vervolgens hopen jullie dat we daarmee de gezondheid in de regio stimuleren. Hoe dan? Er zouden dan spin-offs ontstaan die gaan over preventie en leefstijl. Deze aanpak betekent top down, vanuit wetenschap en managers proberen gezondheid te creëren. Iets waarvan we inmiddels weten dat het niet werkt. Wat er nodig is, is lokale initiatieven stimuleren, waarvan practice-based is aangetoond dat ze werken, die bottum-up zijn ontstaan, aansluiten bij wat er in de samenleving leeft aan buurtinitiatieven en dat opschalen. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit het eerste werkende initiatief vanuit het integrale zorg akkoord, Mooi Maasvallei, en de doelstellingen van het Ministerie van VWS (regionale parels zoeken, die zorg en welzijn stimuleren, bijv Grollo, Wedde, voedselbos Weeldenis).
Er moet meer rechtstreeks geïnvesteerd worden in gezondheid, preventie en leefstijl, in het dagelijks leven van de mensen. En dat je dat vervolgens monitort en wetenschappelijk onderzoekt prima, maar dat is de volgorde en niet andersom. Het is tijd voor actie, er is nu een gezondheidscrisis (die overigens samenhangt met de klimaat en landbouwcrisis waarbij ik domeinoverstijgende investeringen/samenwerkingen mis in dit plan van Nij Begun).
Niet alles hier proberen te ontwikkelen in isolatie. Juiste nieuwe inzichten, mensen, bedrijven, van buiten omarmen. Ontwikkel open ecosystemen (niet alleen op papier, maar ook in de praktijk).
Ik mis een belangrijke rol van de landelijke overheid in deze agenda. Ik zie graag langdurige samenwerking met ministeries om de regio op het netvlies te houden en (een deel van) de kansen die landelijk opduikt in Groningen/Drenthe te laten floreren.
Als ik nadenk over de uitvoering van de Economische Agenda van Groningen, zou ik prioriteit geven aan het uitbreiden van fietspaden, wandelroutes en eco-recreatie. Dit versterkt niet alleen de duurzame infrastructuur, maar positioneert Groningen ook als vooruitstrevende, groene regio.
Ik vind het belangrijk dat we investeren in een samenhangend netwerk van fietspaden dat woon-werkverkeer faciliteert én recreatieve routes verbindt. Door bestaande routes te verbinden en missing links aan te pakken, creëren we een netwerk dat zowel inwoners als toeristen bedient.
Bij wandelroutes zou ik inzetten op thematische routes die het cultureel en natuurlijk erfgoed ontsluiten. Ik zou lokale ondernemers betrekken bij het ontwikkelen van rustpunten en kleinschalige horeca langs deze routes.
Voor de uitvoering zie ik kansen in publiek-private samenwerking, waarbij lokale ondernemers, natuurorganisaties en de overheid samen optrekken. Ik zou zorgen voor een heldere communicatie over de meerwaarde: gezondheid, minder CO2-uitstoot en economische impuls voor lokale ondernemers.
De opvallende structuren in het landschap zouden als landmark kunnen fungeren - denk aan uitkijktorens van duurzame materialen of kunstwerken die tevens dienen als rustpunt. Deze creëren identiteit en vormen bestemmingen op zich.
Ik zou werken met pilotprojecten die zichtbaar resultaat opleveren, zodat er draagvlak ontstaat voor verdere uitbreiding. Door meetbare doelen te stellen rond bezoekersaantallen en economische impact, maken we de voortgang inzichtelijk zonder de duurzaamheidsprincipes uit het oog te verliezen.