Heb jij je ooit afgevraagd waarom Friesland twee keer zoveel toeristen trekt als Groningen?
De eerste gedachte is waarschijnlijk watersport. Als je in de zomer op het Sneekermeer bent, zie je overal boten. Niet alleen daar, maar in de hele provincie bruist het van de watersporters. Elk dorp en elke stad profiteert mee: terrassen en restaurants zitten vol, en de lokale middenstand floreert.
Maar waarom lukt dit Groningen niet? Hoeveel meren heeft Groningen eigenlijk? Als je de cijfers bekijkt, zie je dat Groningen – naast Friesland – de meeste watersportpotentie van Nederland heeft. Toch doen we er veel te weinig mee.
Wat gaat er mis?
Het probleem ligt grotendeels bij de infrastructuur. De verbindingen tussen de meren zijn omslachtig: varen duurt te lang, en er zijn te veel lage bruggen en sluizen. De bediening daarvan laat te wensen over. Het zelfbedieningsconcept is in theorie goed, maar in de praktijk betekent het dat een schipper steeds van boord moet om een brug of sluis te openen. Dit zijn kleine frustraties die ervoor zorgen dat watersporters Groningen links laten liggen.
Een goed voorbeeld is het verschil tussen Friesland en Groningen. In Friesland kun je in minder dan een uur van het Sneekermeer naar de Fluessen varen. In Groningen duurt het – als je geluk hebt met de bedieningstijden – een halve dag om van het Zuidlaardermeer naar het Paterswoldsemeer te komen. Dat moet anders.
Groningen als tweede watersportprovincie van Nederland
De ambitie moet zijn dat Groningen, samen met Friesland, dé watersportregio van Nederland wordt. Wat is daarvoor nodig?
1. Betere verbindingen tussen de meren – Minder sluizen en obstakels, of snellere bedieningstijden.
2. Moderne brug- en sluisbediening – Meer zelfbediening op afstand of automatische bediening.
3. Sterkere marketing en branding – Friesland promoot zichzelf als watersportprovincie, Groningen zou hetzelfde moeten doen.
4. Investeren in watersportvoorzieningen – Meer havens, ligplaatsen en watersportcentra.
5. Evenementen organiseren – Friesland heeft Sneekweek en Skûtsjesilen; Groningen kan ook grootschalige watersportevenementen opzetten.
6. Samenwerking met ondernemers – Horeca, recreatie en watersportverhuur kunnen beter inspelen op toerisme.
Groningen heeft de mogelijkheden, maar benut ze nog niet. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
Jammer dat er geen eregeld beschikbaar komt voor infrastructuur, zoals verbreding N366 en Nedersaksenlijn. Verder is de ereschuld voor mensen buiten het aardbevingsgebied nog niet afgelost. Fijn zou zijn als er in de Oost-Groningen een HBO of WO zou worden gevestigd, bijvoorbeeld richting Techniek of Toerisme. Hopelijk houden de millieuregeltjes de plannen nu niet meer tegen.
Niet alles hier proberen te ontwikkelen in isolatie. Juiste nieuwe inzichten, mensen, bedrijven, van buiten omarmen. Ontwikkel open ecosystemen (niet alleen op papier, maar ook in de praktijk).
Ik mis een belangrijke rol van de landelijke overheid in deze agenda. Ik zie graag langdurige samenwerking met ministeries om de regio op het netvlies te houden en (een deel van) de kansen die landelijk opduikt in Groningen/Drenthe te laten floreren.
Als ik nadenk over de uitvoering van de Economische Agenda van Groningen, zou ik prioriteit geven aan het uitbreiden van fietspaden, wandelroutes en eco-recreatie. Dit versterkt niet alleen de duurzame infrastructuur, maar positioneert Groningen ook als vooruitstrevende, groene regio.
Ik vind het belangrijk dat we investeren in een samenhangend netwerk van fietspaden dat woon-werkverkeer faciliteert én recreatieve routes verbindt. Door bestaande routes te verbinden en missing links aan te pakken, creëren we een netwerk dat zowel inwoners als toeristen bedient.
Bij wandelroutes zou ik inzetten op thematische routes die het cultureel en natuurlijk erfgoed ontsluiten. Ik zou lokale ondernemers betrekken bij het ontwikkelen van rustpunten en kleinschalige horeca langs deze routes.
Voor de uitvoering zie ik kansen in publiek-private samenwerking, waarbij lokale ondernemers, natuurorganisaties en de overheid samen optrekken. Ik zou zorgen voor een heldere communicatie over de meerwaarde: gezondheid, minder CO2-uitstoot en economische impuls voor lokale ondernemers.
De opvallende structuren in het landschap zouden als landmark kunnen fungeren - denk aan uitkijktorens van duurzame materialen of kunstwerken die tevens dienen als rustpunt. Deze creëren identiteit en vormen bestemmingen op zich.
Ik zou werken met pilotprojecten die zichtbaar resultaat opleveren, zodat er draagvlak ontstaat voor verdere uitbreiding. Door meetbare doelen te stellen rond bezoekersaantallen en economische impact, maken we de voortgang inzichtelijk zonder de duurzaamheidsprincipes uit het oog te verliezen.
Heb jij je ooit afgevraagd waarom Friesland twee keer zoveel toeristen trekt als Groningen?
De eerste gedachte is waarschijnlijk watersport. Als je in de zomer op het Sneekermeer bent, zie je overal boten. Niet alleen daar, maar in de hele provincie bruist het van de watersporters. Elk dorp en elke stad profiteert mee: terrassen en restaurants zitten vol, en de lokale middenstand floreert.
Maar waarom lukt dit Groningen niet? Hoeveel meren heeft Groningen eigenlijk? Als je de cijfers bekijkt, zie je dat Groningen – naast Friesland – de meeste watersportpotentie van Nederland heeft. Toch doen we er veel te weinig mee.
Wat gaat er mis?
Het probleem ligt grotendeels bij de infrastructuur. De verbindingen tussen de meren zijn omslachtig: varen duurt te lang, en er zijn te veel lage bruggen en sluizen. De bediening daarvan laat te wensen over. Het zelfbedieningsconcept is in theorie goed, maar in de praktijk betekent het dat een schipper steeds van boord moet om een brug of sluis te openen. Dit zijn kleine frustraties die ervoor zorgen dat watersporters Groningen links laten liggen.
Een goed voorbeeld is het verschil tussen Friesland en Groningen. In Friesland kun je in minder dan een uur van het Sneekermeer naar de Fluessen varen. In Groningen duurt het – als je geluk hebt met de bedieningstijden – een halve dag om van het Zuidlaardermeer naar het Paterswoldsemeer te komen. Dat moet anders.
Groningen als tweede watersportprovincie van Nederland
De ambitie moet zijn dat Groningen, samen met Friesland, dé watersportregio van Nederland wordt. Wat is daarvoor nodig?
1. Betere verbindingen tussen de meren – Minder sluizen en obstakels, of snellere bedieningstijden.
2. Moderne brug- en sluisbediening – Meer zelfbediening op afstand of automatische bediening.
3. Sterkere marketing en branding – Friesland promoot zichzelf als watersportprovincie, Groningen zou hetzelfde moeten doen.
4. Investeren in watersportvoorzieningen – Meer havens, ligplaatsen en watersportcentra.
5. Evenementen organiseren – Friesland heeft Sneekweek en Skûtsjesilen; Groningen kan ook grootschalige watersportevenementen opzetten.
6. Samenwerking met ondernemers – Horeca, recreatie en watersportverhuur kunnen beter inspelen op toerisme.
Groningen heeft de mogelijkheden, maar benut ze nog niet. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
Jammer dat er geen eregeld beschikbaar komt voor infrastructuur, zoals verbreding N366 en Nedersaksenlijn. Verder is de ereschuld voor mensen buiten het aardbevingsgebied nog niet afgelost. Fijn zou zijn als er in de Oost-Groningen een HBO of WO zou worden gevestigd, bijvoorbeeld richting Techniek of Toerisme. Hopelijk houden de millieuregeltjes de plannen nu niet meer tegen.
Niet alles hier proberen te ontwikkelen in isolatie. Juiste nieuwe inzichten, mensen, bedrijven, van buiten omarmen. Ontwikkel open ecosystemen (niet alleen op papier, maar ook in de praktijk).
Ik mis een belangrijke rol van de landelijke overheid in deze agenda. Ik zie graag langdurige samenwerking met ministeries om de regio op het netvlies te houden en (een deel van) de kansen die landelijk opduikt in Groningen/Drenthe te laten floreren.
Als ik nadenk over de uitvoering van de Economische Agenda van Groningen, zou ik prioriteit geven aan het uitbreiden van fietspaden, wandelroutes en eco-recreatie. Dit versterkt niet alleen de duurzame infrastructuur, maar positioneert Groningen ook als vooruitstrevende, groene regio.
Ik vind het belangrijk dat we investeren in een samenhangend netwerk van fietspaden dat woon-werkverkeer faciliteert én recreatieve routes verbindt. Door bestaande routes te verbinden en missing links aan te pakken, creëren we een netwerk dat zowel inwoners als toeristen bedient.
Bij wandelroutes zou ik inzetten op thematische routes die het cultureel en natuurlijk erfgoed ontsluiten. Ik zou lokale ondernemers betrekken bij het ontwikkelen van rustpunten en kleinschalige horeca langs deze routes.
Voor de uitvoering zie ik kansen in publiek-private samenwerking, waarbij lokale ondernemers, natuurorganisaties en de overheid samen optrekken. Ik zou zorgen voor een heldere communicatie over de meerwaarde: gezondheid, minder CO2-uitstoot en economische impuls voor lokale ondernemers.
De opvallende structuren in het landschap zouden als landmark kunnen fungeren - denk aan uitkijktorens van duurzame materialen of kunstwerken die tevens dienen als rustpunt. Deze creëren identiteit en vormen bestemmingen op zich.
Ik zou werken met pilotprojecten die zichtbaar resultaat opleveren, zodat er draagvlak ontstaat voor verdere uitbreiding. Door meetbare doelen te stellen rond bezoekersaantallen en economische impact, maken we de voortgang inzichtelijk zonder de duurzaamheidsprincipes uit het oog te verliezen.
Vrijetijdseconomie voor de toekomst, dus investeren in de recreatieve sector. Zorg dat wij de mensen van elders wat te bieden hebben.